Muziek is heel belangrijk als communicatiemiddel. Eigenlijk kan je zeggen dat klank ook veel belangrijker is dan het woord dat gevormd word door de lettertekens.

Lettertekens  die zonder een voelbaar hart niet veel raakvlakken hoeven te hebben en daarbij niet werkelijk uniek meer te noemen zijn.

Met het allergrootste gemak zal men immers miljoenen soortgelijke klanken de ruimte in kunnen sturen?

Nee, het menselijk hart in de muziek is dus heel erg belangrijk. Dit verklaard mijzelf dus ook waarom ik niet gauw echt geraakt zal zijn door electronische muziek, waarvan de sporen vaak een remix van een remix van een remex zullen zijn.

Een afstand die bij communicatie van mensen onderelkaar dan ook vaak totaal niet mee zal doen.

Zodra men een computergeluid zal herkennen, zal men het alweer minder serieus willen nemen en dat is niet geheel onterecht.

De verpersoonlijking van het hart in de muziek, gaat er helemaal mee ter gronde.

In een tijd van miljarden oortelefoontjes en de op de markt verschenen decibel-geluidsoordopjes, mogen we toch wel weer even terug  keren naar de werkelijke waarde van een klank die voelbaar door een mens kan worden voortgebracht.

een  wervelelende operauitvoering van Rossini

op 1 december 2012  zag ik weer wie ooit dat liedje over het egeltje had geschreven en gezongen

(Het was een liedje dat ik vroeger als tiener  uit mijn hooofd heb willen leren omdat ik zo'n schrijnend, maar heel mooi liedje vond)

Egeltje van Peter Blanker         http://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Blanker

Daar was een kleine egel, en die woonde langs de weg
Z'n huis, als je 't zo noemen kunt, was de ligusterheg
Hij zat niet ongezellig, maar wat hem toch wel verdroot
't Uitlaatgas, daar langs die weg, bevatte teveel lood

Z'n stekels werden hard en stug en grijs of vielen uit
En in z'n slaap, dan prikte hij soms in z'n eigen snuit
Hij werd er sikkeneurig van, en ook een beetje traag
Ja kijk, dat lood, dat lag natuurlijk heel zwaar op z'n maag

Egeltje, egeltje, zo slecht gezind
Ga naar de dokter, God weet wat 'ie vindt
Ga naar de dokter, God weet wat 'ie vindt

Hij ging naar dokter Uilebal, maar die zei: "Zeur nou niet
Wij, Uilen, worden uitgemoord door de insekticied
Vandaag of morgen lazer ik zo uit m'n boom omlaag
M'n laatste troost en leedvermaak is dan de muizeplaag

Toch was de egel niet tevree, en zat maar in z'n heg
Toen dacht 'ie: Weet je wat ik doe, 'k ga weg van deze weg
Ik zoek een huisje op 't land, een hutje op de hei
Ik kies de frisse lucht voor de consumptiemaatschappij

Egeltje, egeltje, wat een idee
Als dat zou kunnen, dan gingen we mee
Als dat zou kunnen, dan gingen we mee

Hij is er nooit gekomen want een auto uit de stad
Reed, bij de grote oversteek, z'n achterlichaam plat
En rochelend en hoestend zag hij, net voor hij bezweek
Hoe de bestuurder vloekend naar z'n lekke banden keek

En de egel dacht: Hier lig ik nou, al was het dan mijn fout
't Blijkt dat de mens vandaag de dag meer van z'n banden houdt
En vroeger vonden mensen mij een alleraardigst beest
Er is iets met ze aan de hand, en toen gaf 'ie de geest

nog een paar liedjes:

Tomaten Wraak: http://www.youtube.com/watch?v=p9H5RKNTZPg

Het is moeilijk bescheiden te blijven: http://www.youtube.com/watch?v=3XHWIEZawRw

http://www.youtube.com/watch?v=LxBNpYK_Q6w

http://www.youtube.com/watch?v=bnouKWBep8k

Ocijeni izvođača:

 

Een ander liedje dat ik zo erg mooi vond dat ik het uit mijn hoofd wilde leren van een liedje van Boudewijn de Groot en heette HET TESTAMENT

Op 27 juni 2014 luister ik er nog even naar en ik verbaas me over de tekst aan het eind. Je goede herinneringen die je met je mee neemt zolang je leeft en waar geen mens iets aan zal hebben. Het is mooi om het ongezegd te laten, want woorden zullen de betekenis aan woorden niet mooier kunnen maken en misschien alleen maar lelijker. De mooiste dingen zijn dus niet om te zingen volgens dit liedje. Ik vind dat heel erg knap gevonden en met terugwerkende kracht geniet ik van deze uitsprak van

Testament: geschreven door Leonart Nijgh

voor Boudewijn de Groot